Wat we schrijven over totaalbenadering impliceert ook dat het begrip ‘samenhang’ een kernbegrip is in onze werkwijze. Samenhang is meer dan een optelsom van vele aspecten die de gezondheidstoestand van de patiënt kenmerken.

Samenhang duidt op ‘verbanden’ op een aangeven van onderlinge relaties tussen verschijnselen en klachten.

Daarbij hanteren we een paar zeer belangrijke uitgangspunten:

  • De wet van de spaarzaamheid (lex parsimoniae): Het aantal fundamentele concepten en fundamentele principes is klein. Eenvoudig gezegd betekent dit dat de simpelste verklaring waarschijnlijk de juiste is. Dit betekent dat er een beperkt aantal verstoringen zijn in het menselijk lichaam die voor een grote diversiteit aan klachten en ziekten kunnen zorgen. Dit algemene principe wordt o.a. geïllustreerd door:
  • De in 1738 overleden beroemde Nederlandse arts Herman Boerhaave had als lijfspreuk: “Simplex veri sigillum” (Eenvoud is kenmerk van het ware).
  • De in 2007 overleden beroemde communicatiewetenschapper en psycholoog  Paul Watzlawick heeft met ingenieuze onderzoeken aangetoond dat de (Westerse) mens een voorliefde heeft voor complexiteiten.
  • In de ‘Netwerktheorie’ geldt: Netwerken hebben de eigenschap dat zich daarbinnen een concentratie van een paar knooppunten bevindt die dienen als centrale schakels (Nassim Nicholas Taleb, in “De Zwarte Zwaan”).
  • Het interne functioneren wordt in alle facetten gestuurd door een aantal duidelijk gedefinieerde regelsystemen (zie “Over Ons – Onze Visie – Biomatrix”). Overeenkomstige verstoringen op het niveau van die regelsystemen bij verschillende mensen kan zich uiten in totaal verschillende klachten en ziektebeelden. De samenhang kan veel beter begrepen worden vanuit het niveau van de regelsystemen dan wanneer allerlei minutieuze informatie verzameld wordt op celniveau.